فرازی از وصیت نامه امام علی (ع)

امام على (علیه‏ السلام) در بستر شهادت، به حسن و حسین (علیهم‏االسلام) چنین فرمودند: «شما را به تقواى الهى سفارش مى‏کنم و اینکه در طلب دنیا بر نیایید، گرچه دنیا در طلب شما برآید، و بر آنچه از دنیا محروم ماندید، اندوه و حسرت مبرید و حق بگویید و براى پاداش (اخروى) کار کنید و دشمن ظالم و یاور مظلوم باشید.

شما دو نفر و همه فرزندان و خانواده ‏ام و هر کس را که این نامه‏ ام به او مى‏رسد، سفارش مى‏کنم به تقواى الهى و نظم کارتان و اصلاح میان خودتان، چرا که از جدتان (صلى الله علیه و آله و سلم) شنیدم که فرمود: «اصلاح میان دو کس، از انواع نماز و روزه برتر است.»

خدا را، خدا را، درباره یتیمان در نظر آرید، هر روز به آنان رسیدگى کنید و حتى یک روز دهان آنان را خالى نگذارید و مبادا در حضور شما تباه شوند.

خدا را، خدا را، درباره همسایگان در نظر دارید، که آنان سخت مورد سفارش پیامبرتان هستند، پیوسته به همسایگان سفارش مى‏کرد تا آنجا که پنداشتم آنان را ارث بر خواهد نمود.

خدا را، خدا را، درباره قرآن یاد کنید، مبادا دیگران به عمل به آن، بر شما پیشى گیرند.

خدا را، خدا را، درباره نماز یاد کنید که آن ستون دین شماست.

خدا را، خدا را، درباره خانه پروردگارتان یاد کنید، تا زنده هستید آن را خالى و (خلوت) نگذارید؛ که اگر این خانه، متروک بماند، دیگر مهلت نخواهید یافت.

خدا را، خدا را، درباره جهاد در راه خدا به مال و جان و زبانتان یاد آرید، و بر شما باد به همبستگى و رسیدگى به یکدیگر، و بپرهیزید از قهر و دشمنى و بریدن از هم. امر به معروف و نهى از منکر را رها نکنید که بدانتان بر شما چیره مى‏شوند، آن گاه دعا مى‏کنید، ولى مستجاب نمى‏گردد.