برنامه امتحانات پایه ششم ابتدایی

برنامه امتحانات هماهنگ استانی پایه ششم ابتدایی دریافت

تکلیف آزمون پایه ششم ابتدایی

متن نامه ابلاغی دفتر آموزش دبستانی به استان ها:

با سلام و احترام ؛ از آنجا که واحد های آموزشی و آموزگار ملزم است ، گزارش پیشرفت تحصیلی- تربیتی دانش آموز را در هر ماده درسی بر اساس ارزشیابی های به عمل آمده فرایندی (کتبی ، شفاهی و عملی ) و اطلاعات جمع آوری شده در پوشه کار و دفتر مدیریت فرایند های کلاسی، تحلیل و تفسیر نموده و در طول هر نوبت با توجه به اهداف آن درس، در دو نمون برگ الف و ب مصوب در سیصد دهمین جلسه کمیسیون اساسنامه ها و مقررات تحصیلی شورای عالی آموزش و پرورش به تاریخ 23/10/93 به شکل توصیف عملکرد و  مقیاس‌های رتبه ای خیلی خوب، خوب، قابل قبول، نیازمند آموزش و تلاش بیشتر و نیازمند آموزش و تلاش مجدد ، توصیف و گزارش کند.

 بر این اساس انتظار می رود استان ها در نوبت دوم و شهریور ، برای دانش آموزان پایه ششم ، گزارش پایانی پیشرفت تحصیلی– تربیتی (فرم الف –ب ) بر اساس بررسی های طی سال تحصیلی و عملکرد آزمون پایانی با در نظر داشتن موارد زیر، اقدام نمایند:

• آزمون پایانی (خرداد / شهریور) به عنوان یکی در کنار سایر شواهد و اطلاعات به دست آمده پیشرفت تحصیلی دانش آموزان در نظر گرفته شود . از بزرگ نمایی و سایر رفتارهایی که پیامدهای ناگواری چون ایجاد اضطراب ... در پی دارد، جدا خودداری گردد.
• اختیار تصمیم گیری در خصوص طراحی آزمون به شکل مدرسه ای ، منطقه ای و یا استانی به استان واگذار می گردد .
• از آنجا که آزمون مداد – کاغذی فاقد صلاحیت لازم برای سنجش تمام اهداف آموزشی می باشد  در طراحی آزمون ها تلاش گردد  سوالات به گونه ای باشد که ضمن توجه به انواع آنها ، سطوح بالای یادگیری دانش آموز (تجزیه و تحلیل ، ترکیب و ارزشیابی) را مورد سنجش قرار دهد .
• در هر آزمون ، بارمها در مقابل هر سوال به شکل رتبه ای درج گردد .
• تصحیح هر آزمون توسط معلم و با تعیین رتبه عملکرد دانش آموز در هر سوال صورت گیرد. در مجموع در هر آزمون، نظر معلم تعیین کننده سطح دسترسی دانش آموز به اهداف آن آزمون خواهد بود
• منبع مطلب : وبلاگ دکتر قره داعی.

خوب گوش کردن

 خوب گوش کردن در کلاس:

* در کلاس مطالب درسی را دنبال کنید و به رویا فرونروید. ( خیالبافی نکنید. )

* اگر حرف بزنید، مطمئنا نمی توانید گوش کنید.

* در هنگام گوش کردن قلم به دست باشید و نکات مهم را یادداشت کنید.

قبل از کلاس:

* راجع به مطالب درسی جدید فکر کنید.

* نکات مهم جلسه گذشته را به یاد آورید. ( دوره کنید. )

* تکالیف خود را انجام دهید.

 در کلاس:

* آنچه را که قبلا یاد گرفته اید با مطالب جدید ارتباط دهید.

* آیا شما راجع به موضوع درس اطلاعات اضافی دارید؟

* در طی درس چه چیزی به ذهن شما می‌‌آید؟

* برروی موضوع درس تمرکز کنید.

* نکات مهم درس را یادداشت کنید.

* در صورت امکان روی نیمکتهای جلوی کلاس بنشینید. اگر جلوتر باشید بهتر می‌‌توانید گوش کنید.

 

بعد از کلاس:

* مطالب درسی و یادداشتهایتان را دوره کنید.

* بعضی‌ها دوست دارند که یادداشتهایشان را پاکنویس کنند، اما سعی کنید برای اینکار وقت زیادی اختصاص ندهید.

* هنگام دوره زیر نکات مهم خط بکشید.

 

نکات دیگری راجع به گوش کردن:

* خوب گوش کردن به معنی توجه کردن است.

* تمام آنچه را که گفته می‌‌شود بشنوید، نه آنچه را که دوست دارید.

* آنچه را که می‌‌شنوید با آنچه که از قبل می‌‌دانستید ربط دهید.

* نکات مهم درس را تشخیص دهید.

* سعی کنید نکات مهمی را که ممکن است سوال امتحان باشد، تشخیص دهید.

* صحبتهای معلم را دنبال کنید. ( حدس بزنید صحبتهای بعدی او چه خواهد بود. )

* به دقت به آنچه معلم راجع به تکالیف درسی می‌‌گوید، گوش کنید و در صورت نیاز آن را یادداشت کنید.

* به دقت گوش کنید و به دنبال عبارات کلیدی معلم باشید و به آن اهمیت دهید. عباراتی همچون " این مطلب مهم است...، مهم است بدانید که... و یا لازم است که این مطلب را برای امتحان بدانید... "

 

بخاطر بسپارید که گوش کردن با شنیدن متفاوت است.

شما می‌‌توانید هرچیزی را بشنوید، اما به آن گوش نکنید یا از یک گوش بشنوید و از گوش دیگر بیرون کنید.

برای گوش کردن باید فکرکنید و فعال باشید نه منفعل.

تاثیر همکاری معلم و خانواده در موقعیت دانش آموز

بخش مهمی از موفقیت تحصیلی کودکان به رابطه معلم‌ و والدین باز می‌گردد. گاهی معلم‌ها نمی‌توانند آنچه را که می‌خواهند بیان کنند که ما تعدادی از آن ها را آورده‌ایم.

تمام آنچه کودکتان می‌گوید، واقعیت ندارد کودکان دوست دارند تا وقایع را به نفع خودشان تغییر دهند یا آن را طوری بازگو کنند که برای شنونده جالب باشد و این گاهی واقعیت را تغییر می‌دهد. اگر شما درباره آنچه در مدرسه کودکتان اتفاق می‌افتد، نگران هستید و احساس می‌کنید که تمام حرف‌های کودکتان واقعیت دارد، می‌توانید از ما درباره آنچه در خانه شما اتفاق می‌افتد سوال کنید. شاید از شنیدن آنچه او برای کودکتان آنچه می‌بیند را انجام می‌دهد، نه آنچه می‌شنود والدین اولین معلم‌های کودکان هستند. آن ها شما را از لحظه تولد مشاهده کرده‌اند و رفتارهایتان را الگوی خود قرار داده‌اند. اگر شما عادت دارید تا کلام دیگران را قطع کنید، کودکتان نیز این گونه رفتار خواهد کرد یا اگر شما مقابل کودکتان دروغ‌های مصلحتی می‌گویید، او نیز به این نتیجه می‌رسد که دروغ گفتن قابل قبول است. بنابراین بهترین الگوی او باشید.

کودکتان آنچه می‌بیند را انجام می‌دهد، نه آنچه می‌شنود والدین اولین معلم‌های کودکان هستند. آن ها شما را از لحظه تولد مشاهده کرده‌اند و رفتارهایتان را الگوی خود قرار داده‌اند. اگر شما عادت دارید تا کلام دیگران را قطع کنید، کودکتان نیز این گونه رفتار خواهد کرد یا اگر شما مقابل کودکتان دروغ‌های مصلحتی می‌گویید، او نیز به این نتیجه می‌رسد که دروغ گفتن قابل قبول است. بنابراین بهترین الگوی او باشید.

تکالیف مدرسه مخصوص کودکتان است، نه شما همه ما موفقیت کودکانمان را می‌خواهیم. دیدن آنچه برای ما ساده است اما کودکمان با آن دست و پنجه نرم می‌کند، ناراحت کننده است و به همین دلیل بیشتر مواقع والدین تکالیف کودکانشان را خود انجام می‌دهند. بهترین راه این است که به آن ها اجازه دهید با مشکلاتشان رو به رو شوند و خودشان راه حلی برای آن پیدا کنند. این روش مهارت حل مشکلات آن ها را بهبود می‌بخشد.

 کافی است تنها کنارشان باشید تا در مواقع لازم از آن ها حمایت کنید اما در کارشان دخالت نکنید زیرا با این روش تنها این پیغام به آنها منتقل می‌شود: «تو توانایی انجام این کار را نداری.»

توانایی کودک شما بیش از آنچه فکر می‌کنید، است بر خلاف آن چه دیگران اعتقاد دارند، کودک شما فردی مستقل است و توانایی‌های زیادی دارد. او می‌تواند تحقیقی را از کامپیوتر انجام دهد، ظرف‌ها را جابه جا و خانه را تمیز کند، درست همان کارهایی که شما به تنهایی انجام می‌دهید. بهتر است مسئولیت بعضی کارها را به او بسپارید تا حس استقلال در او تقویت شود. حس اعتماد به نفس او نیز از این که شما به او اعتماد کردید، بالا خواهد رفت.

 دو اشتباه بزرگ والدین از نگاه معلم‌ها

بخش مهمی از موفقیت تحصیلی کودکان به رابطه معلم‌ و والدین باز می‌گردد. گاهی معلم‌ها نمی‌توانند آنچه را که می‌خواهند بیان کنند که ما تعدادی از آن ها را آورده‌ایم.

 1. کودک‌تان را برای هر کاری که انجام می‌دهد، تحسین نکنید.

تعریف و تحسین به بالا بردن اعتماد به نفس کودکان و امنیت آن ها کمک می‌کند اما به شرطی که کنترل شده باشد. نباید به کودکان گفت که قادر به انجام هر کاری هستند، زیرا زمانی می‌رسد (به خصوص در مدرسه) که آن ها با این واقعیت که در هر کاری «بهترین» نیستند، روبه‌رو می‌شوند و آن هنگام درک این موضوع برایشان سخت خواهد بود. نسبت به کودکتان واقع‌بین باشید و تنها زمانی که لایق‌اند تشویق‌شان کنید و به آن ها بگویید که ممکن است دیگران در بعضی زمینه‌ها از تو بهتر باشند و این چیز بدی نیست. به علاوه به جای گفتن «دیگران به تو افتخار می‌کنند» به او بگویید: «به خودت افتخار کن» تا او به جای تایید دیگران، برای خشنودی خود تلاش کند.

 2. کودک‌تان را برای هر اشتباهی که مرتکب می‌شود، سرزنش نکنید
کودکتان برای رسیدن به موفقیت در مدرسه باید خطر کند و بداند که خطر کردن چیز بدی نیست. نسبت به کودکتان واقع ‌بین باشید و انتطار نداشته باشید که فردی کامل و ایده‌آل باشد. کودکان باید بدانند که می‌توانند گاهی پایشان را کمی فراتر گذاشته و تجربه‌های جدیدی کسب کنند، بدون این که از سوی والدین‌شان مورد سرزنش قرار گیرند. دانش‌آموزانی که از شکست هراس دارند، از خطر کردن خودداری می‌کنند و این ترس می‌تواند در بزرگسالی برای آن ها مشکل‌ساز شود.

تبیان

دیر نمی شود

چگونه کودک عصبانی را آرام کنیم

به یاد داشته باشید در این شرایط یک نفس عمیق بکشید و از راهکارهای زیر برای آرام کردن کودک استفاده کنید:
1. نشانه‌ها را بشناسید
با شناخت نشانه‌های بحران، پیش از شروع آن، راحت‌تر می‌توانید کودک را آرام کنید. کج‌خلقی و بداخلاقی، شبیه بازی دومینو است. با شروع اولین نشانه‌ها، به سرعت نشانه‌های بعدی هم ظاهر می‌شوند. عواملی که موجب کج‌خلقی می‌شود را شناسایی کنید و به کودک آموزش دهید تا او هم آن‌ها را بشناسد.
2. حواس کودک را پرت کنید
این شیوه معمولاً برای کودکان 3 سال و کمتر کارایی دارد. مثلاً می‌توانید یک اسباب‌بازی به کودک نشان دهید یا با شروع یک فعالیت و سرگرمی، توجه و حواس کودک را پرت کنید. در این سن، کودکان مفهوم علت و معلول را نمی‌فهمند، بنابراین بحث و گفتگو بی‌فایده است.
3. به کودک فرصت دهید
کودک را از عواملی که او را عصبی می‌کنند، دور کنید. این کار شما به کودک این فرصت را می‌دهد که کمی آرام‌تر شده و به خودش مسلط شود. خودکنترلی، یکی از مهارت‌های بسیار مهمی است که کودک باید یاد بگیرد. کودک را با تعدادی از اسباب‌بازی‌های موردعلاقه‌اش روی مبل قرار دهید و از او بخواهید دراز بکشد. می‌توانید به کودکان بزرگ‌تر، راهکارهایی مانند تنفس عمیق، شمردن تا 5 یا 10 قبل از حرف زدن و یا تمرکز بر افکار خوب را آموزش دهید.

4. مهارت خودکنترلی را در خودتان تقویت کنید
سخت‌ترین کار در این مواقع، آرام ماندن و دخالت نکردن است. اگر احساس می‌کنید عصبانی و ناراحت هستید، کمی عقب بروید، یک نفس عمیق بکشید و کمی به خودتان فرصت دهید. کودکان بیشتر از آنچه که از گفتار والدین یاد می‌گیرند، از رفتار آن‌ها می‌آموزند.
5. با قاطعیت حرف بزنید
بدون اینکه فریاد بزنید یا سخنرانی کنید، برای کودک توضیح بدهید از او چه انتظاری دارید. قاطع باشید و مرزها و محدودیت‌ها را مشخص کنید. اگر کودک از قوانین سرپیچی کرد، آن را به او یادآوری کنید و به‌جای عصبی شدن، این کار را با آرامش انجام دهید. درصورتی‌که کودک، رفتار نادرستی انجام دهد و شما سعی کنید با در آغوش گرفتن، او را آرام کنید، این واکنش شما رفتار نادرست کودک را تقویت می‌کند.

6. کمی شوخ و خلاق باشید
شوخی، اغلب ابزار خوبی برای آرام کردن کودک است. اگر می‌بینید شرایط به سمت بدتر شدن می‌رود، برای کمک به بهبود اوضاع باید بتوانید کارهای جالب انجام دهید. به‌هیچ‌وجه کودک را دست نیندازید. تحت هیچ شرایطی، توجیهی برای مسخره کردن، اسم گذاشتن روی کودک و یا تحقیر کردن او وجود ندارد.
7. در مورد احساسات حرف بزنید
کودکان بزرگ‌تر، اغلب برای بیان احساسات و هیجاناتشان، دچار مشکل می‌شوند. آن‌ها حتی ممکن است احساساتشان را نشناسند و همین مسئله درماندگی کودک را مضاعف می‌کند. به کودک کمک کنید تا احساساتش را بفهمد و درباره آن‌ها صحبت کند. به او یاد بدهید که همه انسان‌ها گاهی اوقات ناراحت و عصبی می‌شوند و صحبت کردن دراین‌باره اشکالی ندارد. از سوالاتی مانند «چه اتفاقی افتاده؟» یا «ناراحت هستی؟ » استفاده کنید. از او بخواهید نظرش را درباره چیزهایی که می‌توانند به آرامش او کمک کنند، بیان کند. با این شیوه، آرام‌آرام به کودک یاد می‌دهید که با احساساتش آشنا شود و برای رویارویی و غلبه بر آن‌ها، در موردشان حرف بزند.

 

8. یک تیم باشید
سعی کنید مقابل کودک قرار نگیرید، بلکه کنارش حضور داشته باشید. احتمالاً سخت و دشوار به نظر می‌رسد؛ اما اگر بدانید که چگونه می‌توانید این کار را انجام بدهید، دچار مشکل نمی‌شوید. اگر کودک چیزی می‌خواهد، به‌جای تسلیم شدن، به او امکان و فرصت انتخاب بدهید. «می‌خواهی الان حمام کنی یا 5 دقیقه دیگر؟» یا «ترجیح می‌دهی الان اتاقت را تمیز کنی یا بعد از تماشای تلویزیون این کار را انجام می‌دهی؟»
9. دلایل را شناسایی کنید
اگر اخیراً شاهد از کوره در رفتن‌های مکرر کودک هستید، کمی بیشتر دقت کنید تا ببینید در دنیای کودک چه می‌گذرد. احتمال دارد عوامل استرس‌زا، کودک را محاصره کرده باشند و یا مسئولیت زیادی به گردن کودک باشد که توان مدیریت آن‌ها را نداشته باشد. کمی به عقب برگردید. شاید کودک از چیز دیگری مثل یک تغییر در زندگی‌اش ناراحت است. از کودک بخواهید یک نقاشی بکشد یا بازی ترتیب دهید که کودک در آن نقش عروسک‌گردان را داشته باشد تا با این شیوه، کمی احساساتش را بروز دهد و به شما کمک کند دلیل اصلی آزردگی او را متوجه شوید.
10. از متخصص کمک بگیرید
اگر کودک اغلب پرخاشگری و بدقلقی می‌کند، آموزش مسائلی مثل توالت رفتن یا جدا خوابیدن را کمی به عقب بیندازید. در مورد کودکان بزرگ‌تر هم اگر از رفتن به مدرسه و یا انجام فعالیت‌هایی که قبلاً به آن علاقه داشتند، اجتناب می‌کنند، ممکن است علامت اضطراب باشد که برای درمان آن باید حتماً به یک درمانگر متخصص مراجعه کنید.

منبع مطلب :(تبیان)

حوزه های امتحانات نهایی خرداد

حوزه های امتحانات نهایی خرداد ماه 94 شهرستان گلپایگان
حوزه امتحانات نهایی

سلام بهاری

سلام

آن سلامی که به سین ، نقش (سلامت ) دارد.

لام آن ، (لطف ولطافت ) دارد.

الفش ، (اُلفت ) بی پایان است.

میم آن ، (عطر محبّت) دارد.

این عید به نور فاطمیه زیباست.

روزی تمام سالتان با زهرا (س) است

با بُردن نام فاطمه (س) فهمیدم

سالی که نکوست از بهارش پیداست.