برنامه امتحانات نهایی شهریور 94

برنامه امتحانات نهایی سال سوم و پیش دانشگاهی ، تغییر رشته وروذ به دوره پیش دانشگاهی و امتحانات هماهنگ استانی داوطلبان تغییر رشته جهت ثبت نام با همراه داشتن خلاصه وضعیت سال سوم و دو قطعه عکس 4*3 به کارشناسی سنجش و ارزشیابی تحصیلی مدیریت آموزش و پرورش گلپایگان مراجعه نمایند

برنامه امتحانات شهریور 94

خصوصیات معلمان از دیدگاه ابوعلی سینا

ابوعلی سینا می گوید کسی که عهده دار تربیت کودکان می شود باید حداقل این خصوصیات را دارا باشد:

۱- خردمند باشد:

یعنی مهم ترین خصیصه معلمی را که دانایی است دارا باشد و بر آنچه که آموزش می دهد تسلط علمی داشته باشد و بتواند پاسخگوی سوالات دانش آموزان باشد.

 

۲- دیندار باشد:

از دیدگاه تربیت دینی علی رغم اینکه بر دانایی معلم تأکید می گردد، با این وجود آن را شرط کافی برای نشستن بر کرسی معلمی نمی داند بلکه آنچه که معلم را الگو و سرمشق رفتاری دانش آموزان قرار می دهد، ادب، اخلاق و تقوای اوست. بنابراین منظوراز دینداری و دارا بودن این خصوصیات عالی، رفتاری است که لازم است شخصیت و منش معلم به آن ها آراسته گردد.

- آشنا با تربیت کودک باشد:

بدون شناخت ویژگی های رشد و نیازها و خواسته های کودک در مراحل مختلف سنی و بدون آشنایی با چگونگی شکل گیری مفاهیم در ذهن کودک و دیگرابعاد شخصیتی او امکان تعلیم و تربیت وجود نخواهد داشت. معلم باید کودک را بشناسد و راه های تامین نیازهای عاطفی، اجتماعی و عقلی او را بفهمد.

 

۴- باوقار و سنگین باشد:

شغل معلمی به مانند دیگر شغل ها نیست، او با کرامت انسان سر و کار دارد. اگر با وقار و با هیبت نباشد در چشم دانش آموزان کوچک جلوه می کند، در این صورت احترام و اعتماد از او سلب می شود. وقار و سنگینی و برخوردهای همراه با ادب و بیان سخنان حکیمانه، معلم را در نزد دانش آموزان بزرگ و قابل اعتماد می سازد و به عنوان الگو و تکیه گاه دانش آموزان محسوب می گردد.

۵- با مروت باشد:

این ویژگی نیز از این جهت مهم است که معلم با خردسالان و کودکان سروکار دارد، کسی که سخت دل و سنگدل است، نمی تواند با روحیه لطیف و ظریف کودک ارتباط برقرار کند. دل معلم باید نرم و به اصطلاح رحم دل باشد و از آنجایی که کودکان به علت کمی تجربه و کوچکی ظرفیت روانی خطاهای بسیاری را مرتکب می شود، معلم باید دارای روحیه گذشت و اغماض باشد و مروت و مردانگی را در مواقع لزوم و برای تأدیب کودک در نظر داشته باشد.

۶- پاکدامن باشد:

این اصل از آنجا ناشی می شود که کودکان به معلم خود بسیار اعتماد دارند و هرگز در عفت و پاکدامنی او شک نمی کنند، لذا معلم باید از این اعتماد دانش آموزان در جهت تأدیب آن ها بهره جوید و حتی در اندیشه خود آنچه را که خلاف عفت و پارسایی است، نگذارند. فراموش نکنیم کوچکترین خلاف معلم در این راستا ضربه ای بر پیکره کودک می زند که قابل جبران نخواهد بود.

۷- نظیف باشد:

 این اصل از این یافته روانشناسی ناشی می شود که کودکان قبل از آنکه به مرحله تفکر منطقی و تفکر انتزاعی برسند در مرحله حسی- حرکتی قرار دارند؛ یعنی ابزار شناختشان از جهان حواس آن هاست. کودکان دبستانی افراد را از وضع ظاهرشان ارزیابی می کنند، در واقع معلمی که سر و صورت و لباسش مرتب، تمیز و شیک است در نظر کودکان فردی بزرگ و قابل احترام است و فردی که تمیز و نظیف نباشد، از او دوری می کنند و حرف هایش را جدی نمی گیرند و اگر کودکان او را الگوی خود قرار دهند، کودکانی بار خواهند آمد که نسبت به نظافت و بهداشت فردی بی مسئولیت خواهند بود.

 ۸- راه معاشرت را بداند:

این ویژگی از اصل تفاوت های فردی ناشی می گردد. روانشناسی امروز در شناخت توانمندی های روحی و روانی آدمی معتقد است که افراد دارای الگوهای متفاوتی در رفتار هستند، زیرا محیط ژنتیکی و محیط اجتماعی کودکان و پایگاه های فرهنگی واقتصادی آنان با یکدیگر متفاوت است. حتی کودکان دوقلوی همسان با هم برابر نیستند. بنابراین معلم باید بداند که با هر کودک چگونه باید برخورد و معاشرت نماید. نسخه یکسان پیچیدن برای همه در سیستم تعلیم و تربیت جواب نمی دهد. از طرف دیگر معلم باید بداند که کودک را چه وقت تشویق و چه وقت تنبیه کند و زمان و مکان مناسب برای تعلیم و تربیت را بشناسد.

منبع مطلب : تبیان

آمادگی برای رفتن به مدرسه

آمادگی اجتماعی و عاطفی

بچه ها معمولاً هنگام ورود به مدرسه بسیار هیجان زده هستند. آن ها در مدرسه با محیطی رو به رو می شوند که با محیط خانه یا حتی محیط پیش دبستان فرق دارد. در مدرسه بچه ها مجبورند در گروه های بزرگ کار کنند و با بزرگسالان جدید و بچه های دیگر کنار بیایند.

 آن ها باید توجه و محبت معلم خود را با بچه های دیگر تقسیم کنند. برنامه روزانه آن ها نیز فرق می کند. اغلب بچه ها، مدرسه را با مهارت های اجتماعی و بلوغ عاطفی آغاز نمی‏کنند. این مهارت ها را می توان با دقت و تمرین کافی آموخت. اگر از قبل فرصت هایی برای رشد برخی ویژگی ها در بچه ها فراهم شده باشد، آن ها شانس بیشتری برای کسب موفقیت در مدرسه دارند.

این ویژگی ها عبارتند از:

اعتماد به نفس بچه ها باید بیاموزند، نسبت به خود احساس خوبی داشته باشند و باور کنند می توانند موفق شوند. بچه هایی که اعتماد به نفس بالایی دارند، وقتی دست به کاری جدید می زنند و بار اول موفق نمی شوند، دست از تلاش بر نمی دارند. استقلال بچه ها باید بیاموزند کارهایشان را خود انجام دهند. انگیزه بچه ها باید خواهان یادگیری باشند و در آن ها انگیزه برای درس خواندن ایجاد شود. کنجکاوی بچه ها ذاتاً کنجکاوند و برای به دست آوردن فرصت های بیش تر یادگیری، باید همان طور کنجکاو باقی بمانند.

 پشتکار بچه ها باید یادبگیرند، کاری را که شروع کرده اند، تمام کنند. همکاری بچه ها باید بتوانند با بچه های دیگر سازگار شوند، معنای همکاری را بفهمند و نوبت را رعایت کنند.

خویشتن داری بچه ها در دوره پیش دبستانی باید بفهمند که بعضی از رفتارها، مانند ضرب و شتم، ناشایست هستند و بیاموزند که برای نشان دادن عصبانیت، راه های خوب و بد وجود دارد.

 همدلی بچه ها باید دیگران را دوست داشته باشند و یاد بگیرند به احساسات آنان اهمیت بدهند. والدین حتی بیش از مدرسه و مراکزی که وظیفه مراقبت از بچه ها را دارند، می توانند به بچه ها درس همدلی بیاموزند.

 اگر مایلید فرزندان شما چنین ویژگی های مثبتی پیدا کنند ، توصیه های زیر را به کار بندید.

 • مهم نیست چگونه، اما بچه ها باید حس کنند که شما از آن ها مواظبت می کنید
بچه ها از آنچه از دیگران می بینند یا می شنوند، تقلید می کنند. اگر والدین ورزش کنند یا غذای کافی بخورند، بچه ها بیش تر تمایل پیدا می کنند این کار ها را انجام دهند. در صورتی که والدین با دیگران با احترام رفتار کنند، بچه ها نیز یاد می گیرند به دیگران احترام بگذارند و اگر والدین در کارها مشارکت داشته باشند، بچه ها می آموزند به خواسته های دیگران نیز توجه کنند.

 • نسبت به مدرسه و یادگیری نگرش مثبت داشته باشید 
هر کودکی که پا به عرصه وجود می گذارد ، محتاج کشف و یادگیری است. اگر پدر و مادر خواهان پرورش این ویژگی ها در کودک خود هستند، باید کنجکاوی او را تحریک کنند. نشان دادن علاقه به آنچه کودکان انجام می دهند، سبب می شود، آن ها از دستاوردهای خود احساس رضایت کنند.

 اگر والدین نسبت به رفتن فرزندشان به مدرسه هیجان زده باشند، بچه ها نیز دچار اضطراب می شوند. هنگامی که فرزند شما می خواهد وارد کودکستان شود، سعی کنید راجع به جاذبه های مدرسه با او صحبت کنید. با او درباره فعالیت های هیجان انگیزی که در مدرسه انجام می شود، مانند گردش های علمی و کارهای هنری سرگرم کننده، سخن بگویید و سعی کنید با علاقه و اشتیاق زیاد درباره آنچه که او در مدرسه خواهد آموخت، مانند: خواندن، نوشتن، اندازه گیری کردن و وزن کردن، حرف بزنید.

 • برای فرزند خود، فرصت هایی برای تمرین و تکرار فراهم کنید:

سینه خیز رفتن، ادای کلمات جدید و یا حتی نوشیدن یک فنجان چای، نیاز به تمرین دارد. بچه ها نه تنها از تکرار کارها خسته نمی شوند، بلکه با انجام دوباره کارها آن ها را یاد می گیرند و اعتماد به نفس لازم را برای انجام کارهای جدید پیدا می کنند.

 • در زندگی فرزندتان نظم و انضباط مناسبی برقرار کنید :

همه بچه ها تا اندازه ای به محدودیت نیاز دارند. معمولاً بچه هایی که والدینی منضبط و در عین حال با محبت دارند، از نظر مهارت های اجتماعی بهتر و عملکرد شان در مدرسه مثبت تر از بچه هایی است که والدین شان، آن ها را زیاد محدود می کنند یا کاملاً آزاد می گذارند، است. در این رابطه توصیه های زیر ضروری به نظر می رسند:

 - در ضمن این که فعالیت های بچه ها را هدایت می کنید، از ایجاد محدودیت های غیر ضروری و تسلط بر اوضاع بپرهیزند.

 - هنگامی که از فرزند خود می خواهید کاری را انجام دهد، برایش دلایل کافی بیاورید. برای مثال، بگویید: لطفاً کامیونت را از روی پله ها بردار، چون ممکن است پای کسی به آن بر خورد کند و پرت شود. نه این که بگویید: این کار را انجام بده، چون من می گویم .

 - به او گوش دهید:

به صحبت های فرزند خود گوش دهید تا به خواسته های او پی ببرید و این که آیا به کمک خاصی نیاز دارد یا نه؟

 - موقع عصبانیت، عشق و علاقه و احترام خود را نسبت به فرزندتان نشان دهید

از کار او انتقاد کنید، نه از خودش. مثلاً بگویید: من دوستت دارم، اما این صحیح نیست که روی دیوارها نقاشی بکشی. وقتی این کار را انجام می دهی، من عصبانی می شوم.

 -  به فرزندتان در انتخاب راه و حل مشکلات کمک کنید:

شما ممکن است از فرزند ۴ ساله خود بپرسید: چه کار کنیم که دیگر دوست به اسباب بازی های تو دست نزند؟

 -  مثبت نگر و مشوق کودک خود باشید:

 او را به خاطر کار نیک تشویق کنید. لبخند رضایت و تشویق شما، بیشتر از تنبیه های سخت، رفتار خوب را در کودکان شکل می دهد.

  - اجازه دهید بچه ها خیلی از کارها را خودشان انجام دهند:

کودکان به مراقبت زیادی نیاز دارند، ولی کم کم یاد می گیرند که با انجام کارهایی مانند، پوشیدن لباس و مرتب کردن اسباب بازی های خود، مستقل شوند و اتکا به نفس خود را تقویت کنند. بسیار اهمیت دارد که در هر کاری به جای آن ها تصمیم گیری نکنید و اجازه بدهید خودشان تصمیم بگیرند. به یاد داشته باشید، فقط زمانی به آن ها حق تصمیم گیری بدهید که یک راه بیش تر وجود نداشته باشد.

 فرزندان خود را تشویق کنید با بچه های دیگر بازی کنند و درکنار بزرگ ترهایی بمانند که از اعضای خانواده آن ها نیستند. بچه های پیش دبستانی به خصوص به این فرصت های اجتماعی بیشتر نیاز دارند تا یاد بگیرند که چگونه از دید دیگران به مسائل نگاه کنند. اگر بچه ها قبلاً تجربیاتی از برخورد و نشست و برخاست با بزرگسالان وبچه های دیگر داشته باشند، با معلمان و همکلاسی های خود سازگاری بیش تری خواهند داشت.

انتخاب مدرسه

کی از دغدغه‌های مهم والدین، انتخاب مدرسه خوب است. معیارهای خانواده‌های مختلف برای خوب یا بد بودن یک مدرسه متفاوت است. پژوهش‌های مختلف نشان می‌دهد که بخش بزرگی از فکرها و دیدگاه‌های کسب ‌شده در دوران کودکی، شخصیت، دیدگاه‌ها، عادات و بنیان‌های اعتقادی، اخلاقی، ارزشی، علمی و حتی عملی انسان در بزرگسالی، در دوران دانش‌آموزی شکل می‌گیرد و بعد از خانواده مدرسه نقش مهمی در این امر دارد.

آنچه که همه ما می‌دانیم اهمیت تربیت است، تا آن‌جا که حضرت علی(ع) خطاب به فرزند بزرگوارشان می‌فرمایند: «من به تربیت تو پرداختم پیش از آنکه دلت سخت و فکرت مشغول شود.»؛ این سخن نشان می‌دهد که سال‌های اولیه زندگی بهترین دوره است و اثر تربیتی آن تا پایان عمر باقی خواهد ماند.

خانواده‌ها به‌ طور معمول برای انتخاب مدرسه فرزند خود دقت بسیاری به خرج می‌دهند و گروهی در این انتخاب سخت ‌گیر هستند، گاهی والدین مدرسه‌ای خارج از محله خود و دور را برای فرزند خود انتخاب می‌کنند، تنها به این دلیل که معلم‌ یا کادر آموزشی خوبی دارد یا این تصور که درس خواندن در مدرسه‌ای در بالا شهر در تربیت خوب فرزندشان تاثیر دارد.

مفاهیم اولیه زندگی و اطلاعات و معلومات کودک در این دوره همانند بذرهایی هستند که در ذهن کودک کاشته می‌شود و در آینده رشد‌ می‌کند و نتیجه‌ای شیرین از خود به جای می‌گذارد و در شکل‌گیری زندگی و تعیین سرنوشت وی و جامعه مؤثر خواهد بود. با این توضیح گفتگویی با یک کارشناس ارشد مشاوره داشتیم پیرامون اینکه چه مدرسه‌ای را باید برای فرزندان خود انتخاب کنیم و یک مدرسه خوب چه معیارهایی دارد.

معیارهای انتخاب یک مدرسه خوب

۱.آموزش خوب و کادر علمی قوی

۲.رفتار مناسب معلمان و کادر مدرسه؛ به‌خصوص در پایه اول ابتدایی نقش شخص معلم بسیار پر رنگ است. معلم کلاس اول باید بتواند کودک را در گذر از دوران مهد کودک و پیش‌دبستانی به دوره دبستان همراهی کند و انگیزه او را برای یادگیری و انجام تکالیف تقویت کند. این مسئله بیش از آنچه تصور کنید در آینده تحصیلی کودک موثر است.

۳.ساعات کاری مناسب با برنامه والدین

۴.محیط شاد و توام با احترام

۵.انضباط متناسب با سن کودکان

۶.توجه به امنیت کودکان در حیاط، راه‌پله و هنگام استفاده از سرویس‌های بهداشتی مدرسه

 ۷.توجه به مسائل مذهبی در مدرسه

۸.دولتی یا غیرانتفاعی بودن مدرسه و هزینه آن

۹.ساختمان مناسب و داشتن کلاس‌هایی با نور، تهویه و میز و صندلی مناسب

۱۰. نظافت به‌خصوص در آبخوری و دستشویی‌ها

۱۱. زیبایی حیاط، امکانات تفریحی، امکانات آزمایشگاهی و سمعی و بصری

۱۲. مشارکت کودکان در برنامه‌های جنبی مدرسه

۱۳. وجود مشاور با تجربه و متبحر در مدرسه

۱۴. داشتن وب‌سایت، مجله، روزنامه دیواری و …

۱۵.ارائه روش‌های تدریس مناسب و برگزاری دوره‌های مختلف آموزشی برای معلمان درراستای افزایش هرچه بیشتر مهارت آنان و بهبود امکانات و تجهیزات مدارس برای همگامی بیشتر با فن‌آوری عصر حاضر

۱۶. درنظر گرفتن نزدیکی مدرسه به منزل

با اوقات فراغت فرزندانمان چه کنیم ؟

اوقات فراغت زمانی است که کودک باید آزادانه به انجام فعالیت‌های مورد علاقه خود بپردازد. تنظیم زمان و فراهم کردن اوقات فراغت برای کودکان به‌عهده بزرگسالان است.
همه ما فصل تابستان را فصل تعطیلی مدارس می دانیم در حالی که امام خمینی (ره) با یک جمله کوتاه اما زیبا به تعطیلی مدارس معنا بخشیده و فرموده:« مدارس تعطیل می شود اما تعلیم و تربیت هرگز تعطیل نمی شود.» با تکیه بر این کلام پرمعنا باید برای ایام تابستان کودکانمان برنامه ریزی صحیح و درست داشته باشیم.
* کودکان برای رشد خود به تحرک و بازی نیاز دارند. تحرک رمز سلامت کودکان است. بازی‌های پرتحرک سبب تخلیه هیجانی و در نتیجه آرامش کودکان می‌شود.
* جهت پر کردن اوقات فراغت بچه ها نباید آن ها را با اصرار به کلاس فرستاد، بلکه می‌توان از خودشان پرسید که چه چیزی خستگیشان را برطرف می‌کند و آن ها را به سمت کارهای مورد علاقه‌شان سوق می‌دهد.
* اوقات فراغت به نظر بعضی از والدین و مسئولان چیزی زاید‏‎ ‎است‎ .‎طبیعی است که اگر برای اوقات فراغت بچه‌ها هدف‌گذاری نشود، به طور حتم این اوقات زاید به نظر می‌رسد و والدین روزشماری می‌کنند که تابستان هرچه زودتر‎ ‎به پایان برسد‎.‎

 * یکی از روش هایی که می‌تواند اوقات فراغت افراد جامعه را زیر پوشش قرار داده و بسیاری از ضعف ها و کمبودهای جسمانی و روانی را رفع و درمان کند، ورزش و تفریحات سالم است.

* تربیت بدنی و ورزش گذشته از جبران ضعف ها و حفظ تندرستی افراد، آنان را برای زندگی، تلاش و اهداف مشترک آماده می‌سازد. این امر در ایجاد هماهنگی حرکت مشارکت نموده و به پیشگیری و تنظیم اضطراب و افسردگی کمک می‌کند.‏

* پرداختن به فعالیت بدنی هدایت شدهمی‌تواند باعث پرورش سایر رفتارهای بهداشتی مثل پرهیز از سیگار، مواد مخدر و رفتارهای خشونت‌بار گردد و نیز کودکانی که فعالیت بدنی بیشتری دارند نتایج تحصیلی بالاتری نیز کسب کرده‌اند.

 

چند راهکارخوب برای ثمر بخشی ایام فراغت تابستان:

1. قبل از هر چیز تلاشتان بر آن باشد که تابستان ایامی خوش و به یادماندنی برای فرزندانتان باشد.
2. طوری برنامه ریزی کنید که حداقل یک یا دو سفر کوتاه مدت با کودکانتان داشته باشید.
3. از فرزندانتان نظرخواهی کنید که در ایام تابستان چه کلاس ها و دوره های آموزشی را دوست دارد طی کند.
4. سعی کنید شرکت و گذراندن کلاس ها و دوره های آموزشی تابستانه برای کودکانتان لذت بخش و همراه با اشتیاق باشد. به والدین توصیه می گردد هیچگاه نام دوره های تابستانه را کلاس نگذارید، بهتر است آن ها را فعالیت های تابستانه یا اردوهای یادگیری و... بگذارید.
5. توصیه می گردد هر فعالیت ورزشی را که فرزندتان دوست دارد، انجام دهد. اگر در روستاها زندگی می کنید نقش بازی های محلی و سنتی را در تخلیه و تعادل انرژی زاید کودکتان از یاد نبرید.
6. اگر کودکانتان در ایام تابستان به یک فعالیت هنری و شغلی پرداخته است به منظور تقویت انگیزه و استمرار در فعالیت سعی کنید محصولات فعالیت او را بخرید و به افراد فامیل نزدیک هم توصیه کنید که این کار را بکنند.
7. طوری محیط و موقعیت را برای کودکانتان آماده نمایید که کتاب هایی را که برای آن ها خریداری نموده اید و تاکنون موفق به خواندن آن ها نشده اند، تابستان بهترین زمان مطالعه این گونه کتاب ها می باشد.

8. هرگز به علت مشکلات اقتصادی و مالی خویش، فرزندانتان را (به ویژه کودکان زیر 12 سال) را به منظور حرفه آموزی در کارخانجات و کارگاه های غیر بهداشتی نگمارید و یا آن ها را به کارهای سخت وادار نکنید چرا که زیانش بیشتر از مقدار درآمد حاصل از این نوع کارها می باشد.
9. به والدین توصیه می شود که به منظور آشنایی کودکان با انواع مشاغل و یادگیری غیرمستقیم آداب فروشندگی یا همکاری و تعامل در محیط کار هر چند مدت فرزندانتان را به محل کار ببرید البته در این مورد حفظ موارد امنیتی و بهداشتی و اخلاقی باید مورد توجه قرار گیرد.

10. اولیاء این مسئله را مدنظر بگیرند به فرزندان بیاموزند به جای این که وقت خود را به تماشای زیاد رایانه و تلویزیون بگذرانند که هم ضرر جسمی دارد و هم ضرر روحی، در انجام کارهای منزل و بیرون از آن مشارکت داشته باشند که می تواند حس مسئولیت پذیری را در آن ها تقویت کند.

در پایان لازم به ذکر است که پدر و مادر و مربیان الگوهای اصلی یادگیری کودکان به‌ شمار می ‌روند اگر آنان در خانواده و مراکز آموزشی فعالیت‌های مناسبی برای اوقاعت فراغت خود داشته باشند کودکان نیز از آن ها می‌آموزند پس الگوی شایسته‌ای برای آنان باشیم.

منبع مطلب : تبیان

نقش والدین در پر کردن اوقات فراغت دانش آموزان

مادر احسان شروع به خواندن برنامه‌ی بلند بالایی که ازقبل تدارک دیده بود نمود: صبح روزهای زوج کلاس شنا، عصر روزهای زوج کاراته، روزهای فرد هم تقویتی زبان، ریاضی و... احسان که گیج و سردرگم شده بود با ناراحتی به مادر نگاه می‌کرد!

 

پدر که درحال مطالعه روزنامه بود سراز روی روزنامه برداشت و تنها با یک کلام تمام حرف های ناگفته پسرش رابر زبان آورد:  " فکرنمی کنی با این برنامه ریزی بی هدف بچه رو از علاقه ش دورمی کنی؟"

باحرف پدر، چشم های احسان ازشادی برقی زد و گفت: "آره بابا جون، من دوس دارم برم کلاس رباتیک. تازه مدرسه هم یه دوره ی آموزشی رباتیک توی تابستون گذاشته و..."

 

مادراحسان که گویی ازحرف های آن ها تعجب کرده بود حرف پسرش را ناتمام گذاشت:" مگه نمی‌بینی پسرعمه ات تابستونا ده جور کلاس مختلف می ره؟ من کلی رو این برنامه فکر کردم."

پدرسری تکان داد و گفت:" اما این مهمه که احسان به کاری که می خواد دنبال کنه علاقمند باشه نه این که با اجبار وقت فراغتش پر بشه..."

آری، با این مقدمه دریافتید که دغدغه‌ی بسیاری از والدین مثل پدر و مادر احسان پرکردن اوقات فراغت بچه‌ها در تابستان است. بنابراین پدر و مادرها از همین امروز می‌توانند برای پر کردن اوقات فراغت کودکان به طور منظم و هدفمند برنامه ریزی نمایند.

برنامه ریزی آن ها برای اوقات فراغت باید با مشورت و نظر فرزندان صورت گیرد، نه فقط با اعمال نظر والدین؛ در غیر این صورت، مهم‌ترین مشخصه مفهوم اوقات فراغت، یعنی نبود الزام، کمرنگ می‌شود و در نتیجه کارکردهای مطرح شده جایگاه خویش را از دست می‌دهند. والدین همواره باید نقش راهنما داشته و فرزندان را با توجه به علایق و دلبستگی هایشان جهت پرورش استعدادشان یاری نمایند.

 برخی از والدین بچه‌ها را به کلاس‌های متعدد تقویتی و ورزشی می‌فرستند و موجب خستگی آن ها می‌شوند. کلاس‌های تابستانی باید مطابق علاقه و نظر فرزندان باشد؛ ضمن این که بخشی از وقت کودکان نیز باید با والدین بگذرد و بخشی به تفرح و سرگرمی.

 تفریح‌های سالمی مانند کوه نوردی؛ پیاده روی در پارک‌ها و جنگل های اطراف شهر؛ بازی‌های پر تحرک مانند: فوتبال؛ والیبال و... با خانواده از جمله برنامه‌هایی است که در فصل تابستان بیشتر می‌توان از آن‌ها استفاده کرد.

 پدر و مادرها باید نظارت دقیق و حساب شده‌ای بر اوقات فراغت فرزندان داشته باشند و حتی بیش از آنچه به دوران تحصیل آن ‌ها در مدرسه توجه می‌کنند، باید به برنامه ریزی روزهای تابستان همت گمارند.

 پر نبودن اوقات فراغت، سبب دل زدگی کودکان از تحصیل و افت تحصیلی می‌شود. نوجوانی که اوقات فراغت، اعم از روزهای تعطیل یا اوقات خارج از مدرسه یا تعطیلات تابستانی را بدون برنامه، هدف و انگیزه در خانه یا کوی و برزن به بیهودگی بگذراند، افزون بر این که از بدآموزی محیط در امان نخواهد بود، به تنبلی و وقت کشی عادت خواهد کرد.

  درضمن والدینی که بدون در نظر گرفتن نیازهای روحی، شرایط سنی و علاقه فرزندان خود، اوقات فراغت آنان را به شکل مستبدانه پر می‌کنند، نه تنها کمکی به شکوفایی استعدادهای بالقوه آنان نمی‌کنند، بلکه سبب خستگی و کسالت روحی آن ها می‌شوند.

 نکته آغازین این است که نام نویسی کودکان در کلاس‌های تقویتی- تفریحی و ورزشی شرط اول پر کردن اوقات فراغت آن‌ها نیست. حتی شرکت در کلاس‌های ورزشی به صورت فشرده نیز جدای از این که وقت کودک صرف رفت وآمد های مکرر به مراکز آموزشی و ورزشی و... می‌شود؛ ملزم شدن به حضور در ساعت مقرر مانند مدرسه وی را خسته می‌کند. پس هیچ گاه نباید اندیشید که تنها راه پر کردن اوقات فراغت فرزندان نام نویسی آن‌ها در کلاس‌های پر هزینه و... است.

 کودک باید از ایام فراغت احساس نشاط داشته باشد و ناخود آگاه یادگیری در زمینه‌های مختلف در وی افزایش یابد. بنابر این پدر و مادرانی که علاقه دارند ضمن سرگرم شدن فرزندانشان یادگیری آنان را هم افزایش دهند لازم است موارد ذیل را رعایت نمایند:

 

•  امکان معاشرت کودک را با دوستان قابل اعتماد فراهم سازید و توصیه می‌شود به نحوی با خانواده دوستان ارتباط برقرار کنید.

• کتاب‌هایی متناسب با علائق فرزندتان تهیه نمایید.

•  وقت بیش‌تری را به فرزند اختصاص دهید تا در نتیجه ارتباط متقابل، شناخت شما از همدیگر نیز بیشتر گردد.

•  بخشی از کارهای منزل را بنا به «انتخاب فرزندان» به آن‌ها و اگذار کنید.

•  امکانات تهیه کارهای دستی ارزان قیمت را در منزل فراهم آورید و خود نیز راهنمایی آن‌ها را عهده دار شوید.

 

پدر و مادر گرامی دوست فرزندانتان باشید و علاوه برعمیق تر شدن این رابطه دوسویه با کشف استعدادهای وجودش، او را به سوی کمال راهنمایی کنید.

 خواهید دید که آن گاه چگونه فرزندتان شروع سال تحصیلی جدید را پرانگیزه تر و هدفمندتر از همیشه آغاز خواهد کرد و آینده‌ای تضمین شده در روابط کاری و اجتماعی خود در پیش خواهد داشت.

اعلام نتایح امتحانات نهایی

بدینوسیله به اطلاع دانش آموزان سال سوم دوره متوسطه می رساند جهت دریافت نتایج امتحانات نهایی به آموزشگاه خود مراجعه نمایند