خواب مقبل کاشانی

خواب مقبل کاشانی شاعر اهلبیت

مقبل ،مداح امام حسین علیه السلام می گوید : من خیلی عاشق زیارت قبر امام حسین علیه السلام بودم یکی ازتجاربه من گفت من تو را به خرج خود کربلا می برم .یک کاروانی ترتیب دادند و حرکت کردیم . ولی در بین راه سارقها ریختند و کاروان ما را سرقت کردند و من دلشکسته به گلپایگان برگشتم. یک حسینیه ای بود درآن حسینیه تا شب عاشورای حسینی مشغول عزاداری شدیم  .  شب عاشورا را گریه کردیم و سینه زدیم روضه خواندیم  سپس من خوابیدم.در خواب دیدم به صحن و سرای حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام مشرف شده ام  اما یک عده خادمهایی که لباس سفید مخصوص دارندومامور انتظاماتند . من آمدم در حرم اباعبدالله ، دیدم یکی از خدام  دست مرا گرفت و گفت مقبل صبر کن . گفتم آقا این درخانه مولای من است . چرا دستم را گرفتی ؟  من عاشق  حسینم. می خواهم  بروم  به  زیارت  قبرش . یک  نگاهی به من کرد و گفت مقبل،آرام  بگیر.

 حرم را خلوت کرده اند ،مادرشان فاطمه زهرا سلام الله علیها به زیارت قبرشان آمده اند . مقبل می گوید: من این حرف را شنیدم برگشتم توی صحن  دیدم در دهلیز وسط صحن یک مجلسی است، یک گروه با وقار، یک عده مردم نورانی نشسته اند، من هم همان دم درنشستم.طولی نکشید دیدم یک شخصیتی که او خورشید است و دیگران ستاره، وارد شدند.زیربغل هایشان را گرفته اند. قامتشان خمیده وهمه بلند شدند وایشان را صدر مجلس جا دادند. سوال کردم این اقا کیست؟  گفتند:خاتم پیامبران هستند.  پیغمبرصلی الله علیه واله فرمودند: دیدیدفرزندم حسین علیه السلام را کشتند. پیامبرصلی الله علیه واله سررا بلند کردند و فرمودند:  محتشم را بگوئید بیاید و برای ما روضه بخواند. دیدم یک پیرمرد قد خمیده، بامحاسن انبوه وزیبا آمد جلو عرض ادب کرد و یک منبر از نور گذاشتند.پیامبر صلی الله علیه واله فرمودند: برو بالای منبر پله اول ،  دوم .. تا پله نهم ایستاد. من گفنم حالا این دوازه بند شعر که گفته از کجایش شروع می کند، دیدم شروع کرد به خواندن این شعر :

کشتی شکسته خورده طوفان کربلا     

              در خاک و خون فتاده به میدان کربلا

از اب هم  مضایقه  کردند کوفیان         

            خوش  داشتند  حرمت مهمان  کربلا

همه گریه کردندد . پیامبر صلی الله علیه واله رو کردند به انبیاء و فرمودند دیدید حسینم را لب تشنه کشتند و آبش ندادند؟

محتشم خیال کرد دیگر بس است و ساکت شد. یک وقت پیامبر صلی الله علیه واله فرمودند:محتشم روضه بخوان، دلهای ماعقده دارد .

دیدم محتشم عمامه اش را زمین زد .از بالای منبر به پیامبر صلی الله علیه واله گفت، یا رسول ا... اینجا را نگاه کنید .

اشاره کرد به گودی قتلگاه واین بند را خواند

این کشته فتاده به هامون حسین توست    

  این صید دست و پازده در خون حسین توست

یک وقت دیدم ملائکه دویدند گفتند محتشم بس است، پیامبر صلی الله علیه واله ازحال رفتند .پیغمبر را به هوش آوردند. پیامبر صلی الله علیه واله عبایشان را برداشتند با دست خودشان بر دوش محتشم انداختند .

 مقبل می گوید :دل من شکست. با خودم گفتم من هم مداح حسینم .چرا رسول خداصلی الله علیه واله  به من هیچ نفرمودند؟اما به محتشم عبا دادند؟ ازمجلس انبیاء بیرون آمدم .هی برمی گشتم یک قدم پشت سرم را نگاه می کردم . اشکهای من جاری شد . خدایا امام حسین علیه السلام حلقه غلامی به گوش من نکرده اند . در این حال دیدم یکی از خدام از توی حرم می دود، صدا زد : مقبل، حضرت  زهراسلام الله علیهافرمودند: مقبل برایم روضه بخواند .

 مقبل می گوید : من اول منبر ایستادم و این شعر را خواندم :

نه ذوالجناح دگر تاب استقامت داشت     

       نه شاه تشنه لبان بر جدال طاقت داشت

هوا  ز جور مخالف چو قیرگون گردید      

      عزیز فاطمه  از اسب   سرنگون  گردید

بلند  مرتبه  شاهی  زصدر  زین  افتاد    

       اگر  غلط   نکنم  عرش  بر زمین  افتاد

یک وقت گفتند مقبل بس است.  فاطمه زهرا سلام الله علیها روی قبرفرزندشان حسین علیه السلام ازحال رفتند................ .  (آدرس :کتاب گفتار وعاظ ج 4)